W naszych poprzednich artykułach dowiedzieli się Państwo dlaczego Klauzula zmiennego oprocentowania oraz Klauzula indeksacyjna są uznane za niedozwolone, choć często były stosowane w umowach kredytów frankowych. Dziś o ubezpieczeniu niskiego wkłady własnego.
W umowach o kredyt hipoteczny bardzo często spotkamy się z zapisami dotyczącymi tzw. ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, przewidzianego jako jedno z zabezpieczeń udzielanego przez bank kredytu. Ubezpieczenie to dotyczy sytuacji, gdy w dacie zawierania umowy klient nie dysponuje środkami własnymi na poziomie minimalnym, wymagalnym przez bank i w konsekwencji umowa kredytu opiera na 100% lub nawet więcej wartości nabywanej nieruchomości.
Niski wkład własny oznacza część kredytu, stanowiącą różnicę pomiędzy minimalnym wymaganym przez bank wkładem finansowym kredytobiorcy, a wkładem faktycznie wniesionym przez kredytobiorcę ze środków własnych. Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego to natomiast ubezpieczenie ryzyka banku w zakresie spłaty części kredytu hipotecznego odpowiadającej różnicy pomiędzy wymaganym przez bank udziałem własnym kredytobiorcy w realizowanej inwestycji, a wkładem faktycznie przez niego wniesionym. Celem tego ubezpieczenia jest zatem zabezpieczenie ryzyka niespłacenia przez kredytobiorcę kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy wartością nieruchomości w chwili kredytowania, a wymaganym przez bank w tej dacie wkładem własnym.
Wskazać należy, iż ubezpieczenie niskiego wkładu własnego nie jest co do zasady sprzeczne z prawem. Instytucja ta jest jak najbardziej dopuszczalna w obrocie konsumenckim.
Za sprzeczny z prawem uznać należy jednak sposób, w jaki ubezpieczenie to zostało ukształtowane w wielu umowach kredytowych. Banki formułując w tym przedmiocie zapisy umowy kredytowej miały na względzie wyłącznie swój własny interes o charakterze ekonomicznym. W zdecydowanej większości sytuacji ubezpieczenie skonstruowane zostało tak, aby chronić wyłącznie interesy banku mimo, iż cały ciężar tego ubezpieczenia przerzucany był na konsumentów. Konsumenci zobowiązani byli bowiem nie tylko do pokrycia kosztów związanych z przedmiotowym ubezpieczeniem poprzez przerzucenie na nich obowiązku uiszczania składki, ale w przypadku zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego, a co za tym idzie wypłaty przez ubezpieczyciela świadczenia na rzecz banku, do zwrotu ubezpieczycielowi, w ramach zagwarantowanego na jego rzecz prawa regresu, wypłaconych przez niego tytułem odszkodowania kwot. Klient banku nie był więc w żądnym razie beneficjentem przedmiotowego ubezpieczenia mimo iż w całości ponosił jego koszt.
Do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone wpisanych zostało kilka klauzul odnoszących się do ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Dotyczy to postanowień zaczerpniętych z wzorców umownych stosowanych przez BRE Bank S.A. (aktualnie mBank S.A.), Lukas Bank S.A. (aktualnie Credit Agricole Bank Polska S.A.) oraz Bank Ochrony Środowiska S.A.
Pierwszym krokiem podejmowanym przez naszą Kancelarię w sprawach kredytów frankowych jest prawna analiza umowy kredytowej, podczas której badamy, czy w treści umowy zawartej przez naszego klienta występują niedozwolone postanowienia umowne, a także jakich praw i obowiązków one dotyczą. Po zapoznaniu się z konkretną sprawą, na spotkaniu, przedstawiamy możliwe rozwiązania problemu.
Masz kredyt frankowy? Daj sobie pomóc!
